Το σκραπ αναφέρεται σε υλικά, κυρίως μέταλλα, τα οποία απορρίπτονται ή αντικαθίστανται και μπορούν να ανακυκλωθούν. Περιλαμβάνει υλικά όπως σίδηρο, αλουμίνιο, χαλκό, μπρούντζο, καθώς και ηλεκτρονικά απόβλητα (π.χ. υπολογιστές, τηλεοράσεις) και άλλες συσκευές.

Τα κύρια μέταλλα σκραπ διακρίνονται σε σιδηρούχα (όπως ο σίδηρος και το ατσάλι) και μη σιδηρούχα (όπως το αλουμίνιο, ο χαλκός, ο ψευδάργυρος και το μπρούντζο). Τα μη σιδηρούχα μέταλλα έχουν μεγαλύτερη αξία για ανακύκλωση.

Η ανακύκλωση σκραπ βοηθά στη μείωση της εξόρυξης πρώτων υλών, μειώνει την ενεργειακή κατανάλωση και τις εκπομπές CO2, και προστατεύει το περιβάλλον. Επίσης, μειώνει τον όγκο των αποβλήτων που καταλήγουν στους χώρους υγειονομικής ταφής.

Η ανακύκλωση σκραπ μπορεί να δημιουργήσει έσοδα για τις επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά, καθώς τα ανακυκλωμένα μέταλλα πωλούνται σε βιομηχανίες. Επιπλέον, μειώνει το κόστος παραγωγής νέων προϊόντων και βοηθά στη μείωση των εξόδων διαχείρισης αποβλήτων.

Η ανακύκλωση μετάλλων απαιτεί λιγότερη ενέργεια από την εξόρυξη νέων μετάλλων και συνήθως έχει υψηλότερη αξία από το πλαστικό ή το γυαλί. Ενώ το γυαλί και το πλαστικό μπορούν να ανακυκλωθούν, οι διαδικασίες τους συνήθως είναι πιο πολύπλοκες και απαιτούν επιπλέον επεξεργασία.

Η μη ανακύκλωση μετάλλων οδηγεί στην εξάντληση των φυσικών πόρων, στην αύξηση της ρύπανσης και στις εκπομπές CO2, καθώς η παραγωγή νέων μετάλλων απαιτεί μεγάλες ποσότητες ενέργειας και έχει μεγαλύτερη περιβαλλοντική επίπτωση.

Η ανακύκλωση σκραπ απαιτεί σημαντικά λιγότερη ενέργεια από την παραγωγή νέων υλικών από πρώτες ύλες. Για παράδειγμα, η ανακύκλωση του αλουμινίου εξοικονομεί μέχρι και 95% της ενέργειας που απαιτείται για την παραγωγή του από βωξίτη.